زخم ناشی از تروما یا تصادف، آسیب ناگهانی و ناخواسته است که می تواند از زخم های جزئی مانند پوست رفتگی زانو تا زخم های شدید، مانند زخم ناشی از شلیک گلوله را ایجاد کنند. زخم های تروماتیک شامل ساییدگی ها، پارگی ها، بریدگی های پوست، نیش ها، سوختگی ها و زخم های ترومای نافذ می شود.
تروما یا تصادف می تواند زخم های متفاوتی روی بدن ما به وجود بیاورد. برخلاف زخم های جراحی که در شرایط مطلوب و با استفاده از بیهوشی در عمل به وجود آمده اند، زخم های تروما به صورت ناگهانی و کنترل نشده رخ می دهند و می توانند بافت های زیادی را درگیر کرده و در صورت عمیق بودن منجر به آسیب های جدی گردند. قبل از درمان زخم ممکن است نیاز به تریاژ و احیا وجود داشته باشد.
معمولا خونریزی شریانی به راحتی تشخیص داده می شود، خون جهنده قرمز روشن در صورت وجود آشکار است، اما اگر پنهان باشد (به عنوان مثال در نتیجه آسیب آئورت) ممکن است منجر به شوک شدید و غیر منتظره ناشی از خونریزی شود. پس در زمان آسیب دیدگی تروما بررسی و معاینه برای هر گونه خونریزی داخلی یا خارجی و ترمیم یا مسدود کردن رگ های خونی ممکن است ضروری باشد. خونریزی سیاهرگی قرمز تیره است و می تواند با فشار مستقیم کافی کنترل شود. حتی رگهای بزرگ نیز ممکن است با فشار کافی بطور خودبه خودی خونریزی را متوقف کنند. خونریزی مویرگی احساس سوزش داشته و قرمز روشن است. اگر آسیب گسترده باشد نباید آن را دست کم گرفت، چرا که می تواند منجر به شوک شود.
خطر عفونی شدن زخم های ناشی از تروما با پاک کردن زخم و دبریدمان آن همراه با حذف هرگونه عامل خارجی و بافت مرده کاهش می یابد. اگر آلودگی شدید وجود داشته باشد، برای پیشگیری از عفونت از طیف گسترده ای از درمان های جلوگیری از عفونت و درمان عفونت اولیه مثل مصرف آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. زخم های تروماتیک نیاز به پیشگیری برای کزاز دارند در نتیجه معمولا واکسن کزاز در طی درمان این زخم ها تزریق می شود.
ساییدگی زمانی رخ می دهد که یک نیروی مکانیکی، مانند اصطکاک یا برش، پوست را از بین می برد. به جز در مواردی که مقدار غیرعادی و زیادی از پوست درگیر باشد یا عفونت ایجاد شود، ساییدگی یکی از کمترین آسیب های تروماتیک است.
پارگی ها یک برش در پوست هستند که توسط یک جسم تیز مانند ف، شیشه یا چوب ایجاد می شود. همچنین می تواند به علت حادثه ای باشد که نیروی برشی بالایی ایجاد می کند.
پارگی، لبه های نامنظم دارد و شدت آن بر اساس علت، اندازه، عمق و مکان آن مشخص می شود. بریدگی پوست نوع خاصی از پارگی است که اغلب بر بزرگسالان تاثیر می گذارد، که در آن اصطکاک به تنهایی یا اصطکاک به علاوه برش، لایه های پوست را جدا می کند. زخم نسبتا ضخیم زمانی رخ می دهد که اپیدرم از درم جدا شود؛ اگر یک اپیدرم و درم از بافت زیر جلدی جدا شوند، زخم کاملا ضخیم ایجاد می شود.
ممکن است نیش توسط یک حیوان مانند سگ، گربه، مار، یا جوندگان یا یک انسان ایجاد شود. مشخص کردن عامل گاز مهم است، چرا که بسته به عامل سم ها یا باکتری های متفاوتی می توانند وجود داشته باشند.
به عنوان مثال، گاز یک انسان می تواند زخم پانکچر ایجاد کند و باکتری هایی مانند استافیلوکوک اورئوس و استرپتوکوک را انتقال دهد. سایر بیماری های جدی که می توانند توسط گاز انسانی منتقل شوند شامل عفونت HIV، هپاتیت B و C، سفلیس و سل هستند.
گاز حیوانی می تواند منشاء هاری باشد و اگر حیوان بزرگ باشد، می تواند مقدار قابل توجهی آسیب بافتی ایجاد نماید.
زخم ترومای نافذ یک زخم پانکچر است که ممکن است ناشی از یک تصادف یا یک حمله شخصی مثلا با اشیاء تیز یا اسلحه باشد.
زخم اشیا تیز، زخمی کم سرعت است که به طور معمول به عنوان یک زخم پانکچر معمولی یا پارگی ظاهر می شود. در برخی موارد ممکن است شامل آسیب به ارگان های زیر محل زخم شود. اگر سلاح مورد استفاده آلوده باشد، بیمار در معرض عفونت موضعی، سپسیس و کزاز قرار می گیرد.
زخم گلوله یک زخم با سرعت بالا است. عواملی که شدت آسیب بافت را تعیین می کنند شامل کالیبر سلاح، سرعت پرتابه و موقعیت بیمار در زمان آسیب هستند.
هنگامی که منبع ایجاد کننده زخم شتاب بالایی دارد به عنوان مثال، انفجار یا شلیک اسلحه، به علت اتلاف انرژی جنبشی آسیب بیشتری ایجاد می شود. گلوله علاوه بر آسیب های اسکلتی ناخودآگاه، در بافت نرم (مانند عضلات ران) نیز مسیر خالی در مسیر حرکت گلوله ایجاد می کند. این بافت ها دچار ایسکمی شده و ممکن است یک زخم بزرگ در قسمت خروجی وجود داشته باشد. در انتهای گلوله، حالت مکشی وجود دارد که لباس یا آلودگی را به درون زخم می کشد. این موضوع همراه با ایسکمی، یک محیط کشت ایده آل برای موجودات بی هوازی مانند عامل ایجاد گانگرن گازی ایجاد می کنند.
این زخم ها نیاز به دبریدمان توسعه یافته تا عمق بافت زنده دارند و باید تا زمانی که بافت گرانوله تشکیل شود، باز بمانند. ممکن است لازم باشد دبریدمان مجددا انجام گیرد. حتی پس از دبریدمان گسترده نیز، عفونت ممکن است به وجود آید و نیاز به درمان آنتی بیوتیکی است. در صورت مشکوک شدن یا مشاهده کردن آسیب ناشی از فشار، فاشیاتومی می تواند از عوارض سیستمیک، از جمله عفونت جلوگیری کند. پس از دبریدمان، ممکن است به بخیه نیاز باشد.
متناوبا، اگر ترکیبی از انقباضات زخم و اپیتلیالیزاسیون قابل قبول باشد، ممکن است زخم را تا درمان ثانویه رها کرد. گازهای انسانی و حیوانات به طور سنتی با این روش مدیریت می شوند، اما بسته شدن اولیه می تواند پس از دبریدمان زخم و برداشتن بافت های غیر زنده، انجام پذیرد.
بصورت کلی زخم های ناشی از تروما با آسیب کم مثل ساییدگی را می توان در منزل شستشو داد و ضدعفونی کرد اما اکثر زخم های تروما نیاز به مراقبت های پزشکی داشته و باید به سرعت به مراکز درمانی مراجعه کرد مخصوصا اگر احتمال خونریزی داخلی وجود داشته باشد.
برای مقالات بیشتر به سایت وکیوم تراپی مراجعه فرمایید.
منبع سایت
درباره این سایت